Jungle Tour

Wat een geluk, ik mag dieren zien die voor iedereen verborgen blijven! Ze hebben liever niet dat volunteers alle dieren opzoeken, omdat het ze onrustig maakt, maar omdat ik hier al een tijdje zit, hebben ze een uitzondering gemaakt. Wow.

Gisteren heb ik van 15.00 - 17.00 uur bij Sama gezeten met Denise. Sama is een grote jaguar, die een prachtige plek heeft in de jungle aan het strand. Hij heeft drie runners waar hij aan kan lopen. Hij is ontzettend groot en heeft een prachtige kop. Hij wordt niet gelopen, hij blijft aan de runner en gaat steeds zijn kooi in als zijn kabel wordt gewisseld. Denise gaf me wat bladeren die ik in mijn handen moest wrijven om die vervolgens naar hem toe te kunnen gooien, zodat hij mijn geur kon opnemen. Later in de kooi kon ik mijn hand tegen de tralies houden en rook hij met zijn mond open nog een keer mijn geur, waarbij hij bijna met zijn tong tegen mijn hand aanlikte. Wat een prachtig beest. Hij hield geen seconde zijn ogen van ons af. Denise zit er de hele dag alleen, maar heeft er nog lang geen genoeg van. Hij heeft een prachtige kooi van anderhalve etage, hij heeft een eigen waterval en er staat een hutje met een bed en een hangmat. Daar kun je nog eens over het leven nadenken. Ik zou er dagboeken vol kunnen schrijven al starend naar Sama. Wij zijn niet de enigen met een stukje paradijs.

En vandaag mocht ik mee naar de ocelots. Geen idee wat dat in het Nederlands is. Het zijn een soort van minitijgers, net een formaat groter dan huiskatten. Wat een prachtige beesten. Met heftige klauwen. Ze hebben midden in de jungle een kooi. Een hele klim om daar te komen. Door een beekje heen, geklauter over land. Een minuut of twintig lopen. Bodie snuffelde een beetje aan me, gaf me een kopje tegen mijn laars aan en begon toen heen en weer te struinen om de andere ocelots in die buurt te ruiken, voordat ze haar trail ging lopen. Prachtig om te zien, ik hoop dat de foto´s gelukt zijn.

De weg terug was ook spannend. Ik moest steeds rechts aanhouden en dan zou ik weer bij het begin uitkomen. Mooi niet natuurlijk. Ik kwam Tequila tegen, een mooie jonge puma met twee meiden, riep ze vrolijk gedag en wandelde stevig door. En kwam toen tot de conclusie dat ik de weg kwijt was, want ik zag dingen die ik niet eerder had gezien. Voorzichtig begon ik ´hello´ te roepen en gelukkig na een paar rode lintjes te hebben gevolgd hoorde ik opgelucht ´is that you Esther?´. Ik was bij het territorium van Roy, een andere puma, aangekomen. Ian herkende mijn stem en ik mocht hem even bekijken (had ik geluk of wat!). En hij wees me vervolgens gelukkig de terugweg....

Wat een dag. Vervolgens wilde Jane me een paar vragen stellen voor een interview in de Lama Express, een of ander blad wat in Bolivia in restaurants ligt om toeristen leuke weetjes of plekken van Bolivia te laten zien. Misschien komt er wel een fotootje in te staan, maar ik vraag me af of ik het ooit te zien krijg. Christel vroeg of we zin hadden om de boa´s uit te laten - dat leek me ook wel een leuke kans. Voor het eerst heb ik een boa vastgehouden en in het gras gelegd - ze zonnebaden elke dag een uurtje om weer op te laden. Tof zeg, wie had dat gedacht. Quirqui, de mooiste puma met artritis, zat met zijn volle aandacht de twee boa´s te volgen, wat een mooi gezicht.

Eenmaal terug in bij de spiders ben ik met Helena de landslide trail gaan lopen. Chiquita wilde niet echt meewerken, we kwamen veel te laat voor het eten terug. Maar net de plek waar ze lang stilzat kon ik een prachtige foto maken van Villa Tunari en de brug. Die meid weet me mooie plekjes te tonen. En wat een spannende tocht zeg. Die had ik nog wel vaker willen lopen met meer tijd. Je loopt een heel stuk door de jungle en komt dan uit bij de mirador (mooi uitzichtpunt). Vervolgens een paar enge klimmetjes waarvoor je een touw voor nodig hebt. En tenslotte gewoon een stuk gladde berg, waar je met een touw naar beneden moest glijden. Maria was ook mee en ze vond het doodeng - ik was gelukkig niet de enige. Het gesteente was rood met blauw, een prachtige natuurlijke kleur. Superuitzicht.... wow.

Maar morgen ga ik nog even naar ze terug. Hopelijk schijnt de zon, kan ik nog een laatste wandeling maken op het strand met Tabata. Misschien een tochtje naar de mirador waar de ´psychisch getinte´ apen zitten.

Het is alsof de apen voelen dat ik wegga. Vandaag was een echte knuffeldag. Nenita sprong op mijn schoot in de hangmat en wilde niet bewegen. Chiquita sprong op me met haar armen om mijn nek, haar staart om mijn schouder en drukte haar lijfje tegen me aan. Keek me aan en knorde dan terwijl ze haar hoofd in mijn nek legde en haar ogen dicht deed. Maria had nog een paar mooie krijsmomenten waarbij ze me toch weer twee keer te pakken kreeg en flink beet. Soms helpt het om in haar mond te blazen. Ze likt de geur dan op met haar tong en valt dan in slaap als ze het zat is. Wat een prachtige baby....

Negra liet me niet het monkey park doorlopen zonder haar mee te nemen. Ze knorde tevreden toen ik haar meenam en ze boven op mijn hoofd zat en met haar benen over mijn borsten heen en weer bungelden, haar handen ruw in mijn haren gezet.

Ik ga er morgen nog even goed van genieten....

Dikke kus

Esther