Lima

Het klooster was het mooiste dat ik in Arequipa heb gezien (Monasteria Santa Catalina). Alles was kretablauw en italieterracotta of wit geschilderd. Ik vond de kleuren en de manier waar het licht ermee spelen nog mooier dan de oude schilderijen en kloosterkamers met hun geschiedenis. Ik wou dat ik mijn dagboek had meegenomen, dit is een geweldige plek om te schrijven. In de grauwe kloosterkamertjes was bijna altijd een uitzicht op een binnenpleintje waarvan de muren knalblauw waren geverfd en er prachtige rode bloemen in terracotta potten stonden. Ik heb twee rondjes gelopen, zo mooi vond ik het.

Alon heb ik niet meer kunnen meeten in Arequipa. Maar ik heb lang van het klooster genoten, ben toen naar het busstation gegaan om een ticket te kopen voor de nachtbus en heb vervolgens alleen in een heel gezellig italiaans restaurantje een pasta gegeten met een lekker glaasje wijn. Daar had ik echt zin in. Ik kon mooi naar buiten kijken en de dag nog eens lekker op me laten inwerken. Kwam wel tot de conclusie dat dit echt VEEL leuker is om samen te doen dan zo alleen - misschien in de toekomst...

Ik heb heerlijk geslapen in het hotel waar we zomaar terecht zijn gekomen door onze taxi chauffeur. En leuk gelunched in een café waarvan de opbrengst naar een hogar de niños gaat (weeskinderen in dit geval). Er werkten drie duitse meiden, omdat een duits stel het had opgezet. Het zag er leuk uit en we hebben gezellig zitten kletsen. Je komt echt overal dit soort dingen tegen.

Ik heb me prima vermaakt in Arequipa. De reis naar Lima was ook goed te doen. Er zat een Peruaan naast me die me de oren van het hoofd kletste, terwijl ik alleen maar wilde slapen en de film wilde zien. De bus was comfortabel, ze hadden zowaar leuke films en avondeten en ontbijt ook nog.

De grootste verrassing was wel dat Silvia met een grote bos bloemen me op het busstation stond op te wachten. Ik had daar helemaal niet op gerekend, omdat ze moest werken, maar ze was helemaal door het dolle heen. We zijn naar haar appartement gegaan, waar ik heerlijk heb gedouched. Vervolgens is zij nu tot een uur of vijf / zes aan het werk. Ze heeft een heel programma opgesteld: vanavond ga ik met haar mee voetbal kijken, ze speelt met wat meiden tegen een ander team van haar bedrijf. Vervolgens word ik voorgesteld aan haar familie. Het is echt leuk om haar weer te zien, maar het is me een dametje hoor. Ziet er keurig verzorgd uit, tut tut tut. Maar ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind om bij haar thuis te mogen slapen en het ook wel leuk vind om bij Peruanen thuis te kijken, wat vanavond dus gaat gebeuren.

Daniel had ook leuke plannen voor vanavond - een franse film en een jazz avondje. Ik hoop dat dat het laatste in ieder geval te combineren is met de rest, want ik heb zin om hem te zien (maakt het 'programma' ook iets luchtiger).

Zo arm als ik Bolivia op mijn heenreis vond, zo rijk komt Peru nu ineens op me over. Het lijkt net Holland! Iedereen is druk in de weer en loopt in werk outfits over straat. Stom dat je zo snel aan een land kunt wennen.

Ik ben in ieder geval blij dat ik in Lima ben en dat ik de laatste busrit erop heb zitten. Nog twee dagen hier en dan vlieg ik naar Atlanta om daar Erin en misschien Natalie te ontmoeten, wat me te gek lijkt.

En dan - the wicked white party..... joehoeee.

Tot gauw,

besito,

Esther