Inti Wara Yassi
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
07 November 2007 | Bolivia, Villa Tunari
Lieve allemaal,
Inmiddels zit ik alweer bijna een maand in Inti Wara Yassi en ik heb jullie nog niet eens laten horen dat ik hier ben en dat alles goed is en dat ik nog steeds ontzettend aan het genieten ben. Dit gedeelte van mijn trip is heel anders dan het eerste deel waarbij ik naast de vrijwilligersprojecten ook aan het reizen was. Ik ben nu eigenlijk direct naar het park gereisd om in ieder geval anderhalve maand bij mijn apen te kunnen zijn en misschien plak ik daar nog een maand aan vast. Het was heerlijk om hier weer terug te komen, zelfs nog wat mensen te zien die er in september ook waren en weer terug te mogen bij de spiders. Wel een luxe hoor, als je er eenmaal een paar keer bent geweest, kun je vrijwel altijd terecht bij de dieren waar je eerder mee gewerkt hebt. Ik heb jullie zoveel te vertellen over wat er hier allemaal is gebeurd: mijn favoriete aap Chiquita is er een nacht vandoor geweest, wanhopige zoektocht in het donker met een zaklamp naar de mirador en de watervallen, maar gelukkig de volgende dag (om vijf uur vertrokken voor deel twee van de zoektocht) hebben we haar weer gevonden. Nicole besloot twee dagen later niet terug te komen en hing uit in de fruitplantages een kilometer van het park: mango´s, avocado´s, bananen, sinaasappels, noem maar op, geen wonder dat ze niet terugkwam. Parasita is bevallen van een baby. Ougie heeft last van zijn hormonen en is van een rustige aap in een wilde alfaman veranderd, wat het er niet makkelijker op maakt om de emmers die hij naar beneden laat vallen op te rapen en naar boven te brengen. Theo heeft twee keer vastgezeten in de knoop en gisteren ontsnapten drie apen, omdat een capucino het koord had losgemaakt waar ze aan vast zaten - maar zij zijn allemaal weer terug. Het lijkt wel alsof alles wat ik de afgelopen twee jaar heb gelezen, opnieuw gebeurd in de afgelopen weken. Nou ja, spannend is het wel.
Maar verder ben ik gewoon happy, zijn we hard aan het werk, is het klimaat stukken beter dan in maart, geniet ik van mijn apen en heb ik leuke mensen om me heen. Ik zou er uren over kunnen schrijven, maar hier in het park heb ik daar op de een of andere manier nooit zoveel puf voor - dus de verhalen laten nog even op zich wachten. Als ik weer in de stad ben zal ik weer mailen!
Love you all,
Esther
Inmiddels zit ik alweer bijna een maand in Inti Wara Yassi en ik heb jullie nog niet eens laten horen dat ik hier ben en dat alles goed is en dat ik nog steeds ontzettend aan het genieten ben. Dit gedeelte van mijn trip is heel anders dan het eerste deel waarbij ik naast de vrijwilligersprojecten ook aan het reizen was. Ik ben nu eigenlijk direct naar het park gereisd om in ieder geval anderhalve maand bij mijn apen te kunnen zijn en misschien plak ik daar nog een maand aan vast. Het was heerlijk om hier weer terug te komen, zelfs nog wat mensen te zien die er in september ook waren en weer terug te mogen bij de spiders. Wel een luxe hoor, als je er eenmaal een paar keer bent geweest, kun je vrijwel altijd terecht bij de dieren waar je eerder mee gewerkt hebt. Ik heb jullie zoveel te vertellen over wat er hier allemaal is gebeurd: mijn favoriete aap Chiquita is er een nacht vandoor geweest, wanhopige zoektocht in het donker met een zaklamp naar de mirador en de watervallen, maar gelukkig de volgende dag (om vijf uur vertrokken voor deel twee van de zoektocht) hebben we haar weer gevonden. Nicole besloot twee dagen later niet terug te komen en hing uit in de fruitplantages een kilometer van het park: mango´s, avocado´s, bananen, sinaasappels, noem maar op, geen wonder dat ze niet terugkwam. Parasita is bevallen van een baby. Ougie heeft last van zijn hormonen en is van een rustige aap in een wilde alfaman veranderd, wat het er niet makkelijker op maakt om de emmers die hij naar beneden laat vallen op te rapen en naar boven te brengen. Theo heeft twee keer vastgezeten in de knoop en gisteren ontsnapten drie apen, omdat een capucino het koord had losgemaakt waar ze aan vast zaten - maar zij zijn allemaal weer terug. Het lijkt wel alsof alles wat ik de afgelopen twee jaar heb gelezen, opnieuw gebeurd in de afgelopen weken. Nou ja, spannend is het wel.
Maar verder ben ik gewoon happy, zijn we hard aan het werk, is het klimaat stukken beter dan in maart, geniet ik van mijn apen en heb ik leuke mensen om me heen. Ik zou er uren over kunnen schrijven, maar hier in het park heb ik daar op de een of andere manier nooit zoveel puf voor - dus de verhalen laten nog even op zich wachten. Als ik weer in de stad ben zal ik weer mailen!
Love you all,
Esther
-
09 November 2007 - 11:29
Constance:
Hoi Esther,
Wat heerlijk voor je om zo'n tijd met je apen te mogen doorbrengen! Hier geniet ik van de foto's en het filmmateriaal dat mijn man meegenomen heeft uit Uganda waar bij de berggorilla's heeft bezocht (en chimps, bavianen en zoveel andere soorten apen). Geweldig mooi om te zien! Perfecte handjes, prachtige koppie's. Je kunt ze van die paar minuten film al uit elkaar houden. De gezichten veranderen net als bij mensen qua afmetingen bij het ouder worden. Je weet wel, baby's met grote ogen, ouderen met in verhouding kleinere ogen en rimpels. Het is zo mooi om te zien. Dat hangt daar wat rond in het regenwoud met hun familiegroep - stoeit, ligt, zorgt voor de baby's - en slooft zich uit voor de 'kijkers'! Prachtig!!
Nou, geniet lekker verder. Dan genieten wij mee van de verhalen. Veel liefs, Constance
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
