Onmisbaar bij de beer en de apen

Regen regen regen en zon en dan weer heet. Echt helemaal geen kerstweer :), maar we hebben er wel zin in. De 24e is er een gezamenlijk kerstdiner en we hebben lootjes getrokken. Gezellig! Lex is alweer bijna drie weken aan de slag met Balu de beer en ik ben meteen het spidermonkey park weer ingetrokken. Iedereen was zielsgelukkig dat we een week eerder terugwaren, want ze waren low on volunteers, dit was perfect getimed. En heerlijk om zo ontvangen te worden, dat had ik helemaal niet verwacht. We kregen een hele fijne kamer toegewezen en hebben ons de luxe van een ventilator veroorloofd en genieten er van. Wat pannen en keukengerei aangeschaft, de klamboe opgehangen en het voelt helemaal homey. Wat is het hier warm en klam, maar wat is het fijn om weer terug te zijn. Het reizen komt nog wel – of niet. Ze wilden Lex heel graag hebben voor de mirador (capucijner aapjes die een heftig verleden of ernstig gedrag vertonen) en de puma Roy en de beer en het is uiteindelijk de beer geworden. De eerste dag was een grote uitdaging, want hij loopt niet zo snel en Lex houdt van fysieke uitdagingen, maar die uitdagingen kwamen al snel nadat hij de beer beter leerde kennen, en de vrijwilliger met wie hij werkt nog steeds bang blijkt voor de beer. Je moet echt sterk zijn om hem in toom te houden en weer terug in zijn kooi te krijgen. Gelukkig heeft hij er vandaag iemand bijgekregen waar we alle vertrouwen in hebben, dus de laatste week kan alleen maar leuker worden. En ik geniet weer van mijn apen. Heerlijk om hier weer terug te zijn. Heb bij het ziekenhuis nog een keer een check gedaan en meteen medicijnen meegekregen voor de parasieten dus daar ben ik weer helemaal van af en van de bora bora is niets meer te zien en geen blijvende enge dingen. Gelukkig maar want dit is geen plek om je niet fit te voelen. Het werk is echt fysiek uitdagend, de klim die we maken doen we soms stap voor stap omdat er door de regen weer stukken jungle zijn verschoven of er bomen op ons pad zijn gevallen. Maar het voelt wel stoer om met tien kilo elke dag twee keer zo´n klim te maken.
Voor degenen die nieuwsgierig zijn, wat doen we nou eigenlijk op zo´n dag….
De wekker gaat om half zeven. Elkaar nog een keer in de ogen aankijken, snoozen en dan rap eruit. Vieze werkkleren aan, lenzen in en dan ontbijten bij het café. Meestal een yoghurtje met cruesli of wat pannenkoeken en dan heb ik zeker een kwartier of langer nodig om alle spullen klaar te zetten. Een emmer met bananen voor Vladi of Rusber, twee emmers met lunch (fruit) en een rugzak met vijf 2 literflessen warme pap. Daar gaat wat echinae force in of vitaminen voor de weerstand en als we allemaal klaar zijn neemt iedereen een rugzak mee naar boven. Eerst tien minuten over de nieuwe weg, die door de regen half is verzakt. Bomen zijn gevallen en hele stukken berg en aarde zijn de rivier in geschoven of naar beneden gevallen. Kost veel herstelmoeite, deze weg gaat veel geld kosten vrees ik. Kan geen auto meer langs, maar wij nog wel te voet.
Ter hoogte van het oude spiderpark klimmen we de berg op de jungle in. Steil omhoog en dat vereist nogal wat oefening met een zware rugzak op je rug. Als we eenmaal de eerste stap omhoog hebben gedaan is het steil omhoog klimmen. Over rotsblokken, modderige takkenpaadjes, stukken modder, langs omgevallen bomen, om uiteindelijk tien minuten later uitgeput en nat van het zweet in het park aan te komen. Maar het is steeds weer een cadeautje om zo aan te komen. Het is weer gelukt. En de dag zelf is best relaxed.
Om acht uur gooien we de bananen in het water met jodium om te desinfecteren. Alles wordt een kwartier gesoaked voor we het ze te eten geven. Dan worden de bananen in helften gesneden en worden ze in de zeven foodplates naarboven in de bomen gehezen. We hebben meters lange touwen waarmee we de schalen naar beneden kunnen halen, er eten in kunnen doen, en ze weer omhoog kunnen hijsen. Wat een leuke verbetering met het oude park, waar ze tafels laag op de grond hadden. Als de apen al buiten zijn is het een grote uitdaging om ze zonder te spillen omhoog te krijgen, omdat ze al aan de plates bungelen voordat jij de kans hebt om te hijsen. Daarna opent Megan de kleine kooi en Vladi of ik de grote kooi met apen. De corded monkeys worden aan hun runners gezet, zodat ze ook naar boven kunnen om te eten. In the mean time lopen wij naar beneden om tien emmers water te halen om de watertank te vullen. Met dat water maken we later de kooien schoon. We hijsen de gordijnen van de kooien omhoog, halen de vuile kleden eruit om mee naar beneden te nemen voor een goeie wasbeurt. Als de apen klaar zijn met eten doen we nog een ronde met de foodplates, maar dan met pap. Daar zijn ze dol op. Het is een hele toer om dat zonder te morsen boven te krijgen :) en ze vechten om een plaatsje om te kunnen eten. Maar geweldig om ze dan vervolgens boven in de bomen te horen knorren van plezier omdat ze het zo heerlijk vinden.
Wij verdelen ons dan over de grote en kleine kooi om schoon te maken. Alle poep van de vloer in een emmer en dan met liters water de borden schrobben, de vloer en het kooiwerk. Twee keer in de week komt er een scheut chloor in om alle bacteriën goed te doden. Daar ben je wel even mee bezig, want ze zijn altijd flink smerig. Als we hier klaar mee zijn, brengt iemand de poep naar de landslide waar we het in de scheuren van de aarde begraven. Hele klim, maar wel met een prachtig uitzicht. Verder halen we de foodplates naar beneden, pikken we alle voedselresten van de grond met onze handen, om het afval vervolgens beneden bij de quarantine in de rivier te gooien. En we rinsen de bowls voordat we ze weer ophangen. Rond de tijd dat we klaar zijn is het meestal een uur of tien.
Tijd om de snack in het water te gooien. Soms krijgen ze pinda´s, brood, mango´s, watermeloen, pakay, avocado, oranges of peterselie. We verzamelen de corded monkeys, meestal gaat Vladi met baby Dave en Laura alvast vooruit. We lopen dan naar de volgende shelter en roepen heel hard ´negro´s negro´s´ zodat ze ons volgen om de snack op te eten en hopelijk de toeristen verlaten om heel even in het park te zijn. Als we de emmer opengooien worden ze helemaal gelukkig en smikkelen ze in een grote knorrende groep de hele bak leeg. Als ze klaar zijn lopen de losse apen meestal weer de jungle in en willen de apen met een koord vaak nog een wandelingetje naar boven naar de mirador. Daar hebben we ook drie runners, waar we ze aanklikken. Het is een prachtig uitzichtpunt en een heerlijke plek om te zitten. De moeders lopen meestal mee en laten hun kleintjes in de bomen bungelen terwijl ze zelf op schoot komen liggen om te dutten of om geknuffeld te worden. Heerlijke momenten van de dag zijn dit.
Rond half twaalf lopen we weer terug naar de basis om eten klaar te maken voor lunch. We soaken het in het water en snijden het dan in hapklare brokken (ze eten geen platte stukken dus al het fruit wordt in hoeken klaargemaakt). Vervolgens lopen met met stellen van twee alle foodplates weer af om het eten daar in te doen. Zo snel mogelijk, want zo lang ze eten zijn ze afgeleid en kunnen wij stilletjes het park verlaten zonder dat ze ons volgen. We nemen allemaal een lege emmer mee, de lege papflessen (api) en ik heb sinds gisteren een rugzak in elkaar geflanst voor de vieze kleden (ropa). Dat was namelijk een lastige om de berg op en af te krijgen want je hebt je handen nodig voor de klim. Een rijstzak met twee blauwe rugbanden en een touw on top, we zijn er helemaal gelukkig mee. Heerlijk vind ik dat, zo een beetje in de ruimte friemelen. Het hoeft niet perfect te zijn, als het maar functioneel is, en er is zoveel material dat je kunt gebruiken, wat in Nederland absoluut geen sense zou maken, maar hier wel. We klauteren naar beneden met hongerige magen en hebben dan anderhalf uur pauze. Het eten wordt klaargemaakt door het café, heerlijke vegetarische lunches van Benita. Tijd om een handwasje te doen, te kletsen, even naar het dorp te gaan om een lekkere milkshake te halen of groenten te kopen op de markt of lekker te snoozen. Anderhalf uur is zo voorbij. En we hebben weer een kwartier nodig om twee emmers met groenten te vullen en vijf flessen api klaar te zetten en de nieuwe schone ropa bij elkaar te rapen. We nemen lunch mee voor Vladi of Rusber en één of twee mensen blijven achter om de ropa te wassen. Doe je alleen toch nog wel een uur over. De klim naar boven is spannend, want het is me al twee keer gebeurt dat Speedy of andere capucijneralfamales op mijn rugzak sprongen en het eten eruit stelen en ermee vandoor gaan. Het helpt om een aansteker te gebruiken, ik heb ook rotjes bij me, maar Speedy is voor niemand en niets bang. De enige die hem kan tegenhouden is Vladi of Rusber en ze zijn er meestal op tijd bij, maar niet altijd. En het gebeurt altijd nét voor we in het park aankomen. Zó balen, want dat betekent of een nieuwe rit naar beneden voor een nieuwe maaltijd óf dat ze niets te eten hebben.
Eenmaal boven gooien we de snack weer in het water en helpen we mee de foodbowls van de lunch te verschonen en al het afval te verzamelen. Om half vier gaan we met de corded monkeys weer lopen en geven we ze de snack, degene die achterblijft geeft snack aan de apen die daar blijven. Om half vijf komen we terug, maken we diner klaar en geven we ze eten. Stoppen we alle monkeys aan de juiste runners, ruimen al het afval weer op. Verschonen het water van het kikkerbadje waar het eten in wordt gesoaked en roepen we ze de kooien in. We zetten er vier schalen neer om de api in te gieten en meestal als ze zien dat je daarmee begint, komen ze de kooi in lopen. Zo niet, dan komt Rusber ze halen of slapen ze een nachtje buiten, maar dat heeft niet de voorkeur. En dan zijn we rond kwart over zes klaar en rond half zeven beneden.
Daar zit iedereen dan bezweet in het café een biertje te drinken en de dag na te kletsen. Soms is er een meeting en worden er belangrijke dingen meegedeelt, soms is er een fundraisingparty (meestal de woensdagen: all you can drink voor 30 Bolivianos, 3 Euro, en de opbrengst gaat dan naar het park). Morgenavond kerstavond, dus dat wordt gezellig. Iedereen is aan het verzinnen wat voor lekkere dingen we kunnen maken met de ingrediënten die we hier kunnen vinden (geen pesto, zongedroogde tomaatjes, tortilla´s of pindakaas, of gewone kaas) en tot mijn verbazing is het altijd weer heerlijk.
Ik ging meestal uit eten, maar je wordt de spaghetti hier ook wel een beetje zat of de rijst met ei en tomaten, dus we koken op dit moment veel en dat is zo gezellig! Hoef je ook het dorp niet meer in na werk, want we zijn toch wel bekaf na dit soort dagen en dan is het meestal koken, kletsen en naar bed. Een heerlijk ritme en we SLAPEN!! Echt zo heerlijk zo diep en zo goed. Lekker om echt moe te zijn aan het eind van de dag en je zo vervuld te voelen van de dingen die je gedaan hebt. Elke dag is weer anders, dan weer ontsnapt er een aap, dan is er eentje ziek, dan valt er één een vrijwilliger aan of een andere aap (gisteren de wilde vrouwtjesaap, die viel per ongeluk uit een boom en werd toen flink geharrassed door de mannetjes). Dan weer is het bloedje heet, nu stroomt het weer van de regen en komt het echt met bakken naar beneden. Geen zwembaddagje op mijn dag vrij dus, maar wel lekker aanklooien.
Het gaat heerlijk met Lex en mij, we kijken elkaar elke avond happy in de ogen aan, toch wel bijzonder om dit te kunnen delen. Ben retedankbaar dat hij dit park ook een bijzondere plek vindt, want als hij het niets had gevonden, had ik dat echt moeilijk gevonden. Dit is een plek van mijn hart. Hier kom ik om me op te laden, om intens te genieten van de liefde van de apen en het terug te geven. Een heerlijke wisselwerking. Kan onvermoeid naar ze blijven kijken, ze zijn te gek. Het is samen genieten en we vallen meestal halverwege elkaar´s verhaal van vermoeidheid in slaap :). Ik denk dat het echte bijkletsen pas na het park begint, haha.
Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor alle lieve berichtjes. Ik heb niet iedereen persoonlijk teruggemaild en het gaat er niet van komen zolang ik hier zit. Ik hoop dat jullie het nog even uithouden, in januari komt dat weer. Ik voel me er een beetje schuldig over, maar aan de andere kant, dit is geen plek om veel online te zijn en even eruit is eigenlijk ook wel heerlijk.
Hoewel het hier helemaal niet kerstig lijkt (ook al staan er wel her en der nepboompjes voor de sfeer) hoor ik dat het heel hard sneeuwt bij jullie en iedereen in afwachting is van de Elfsteden. Dat zou wat zijn zeg, hoop dat het er van komt. Ik wil iedereen hele fijne dagen wensen in december en een spetterende nieuwjaarswisseling ook namens Lex. Ik ben benieuwd wat 2011 voor iedereen gaat brengen. Mooie dromen om uit te voeren, leuke nieuwe plannen misschien, wie weet.
Hele dikke kus uit de jungle!!

Er staan weer nieuwe foto´s op facebook! http://www.facebook.com/album.php?aid=585103&id=899520525&l=8a5a9e2bbd