La ciudad blanca de Peru

De zon schijnt hier en het is hier zoveel aangenamer dan in Lima! `Even in de zon een kleurtje kweken` liep na twaalf minuten meteen al uit de hand in `heel erg verbrand`. Wanneer leer ik het nou eens. Maar goed, heb dus inmiddels wel een lekker kleurtje. Heb mijn was weggebracht, slaap weer in het vertrouwde La Reyna waar ze me inmiddels herkennen van al mijn bezoekjes en voel me thuis.

Lima was trouwens prima, ik heb in Casa Ana geslapen, dat is een hostel dat mede wordt gerund door Hein, om Ana en haar kinderen op die manier financieel een steuntje in de rug te kunnen bieden. Het is niet de beste buurt, maar wel een heerlijke plek om te overnachten. Er liggen Libelle`s op de leestafel en verder is het er lekker rustig. Ik heb dag een doorgebracht met het lezen van De Vliegeraar. Ik was er al drie keer in begonnen op mijn reis en toen ik het hier weer zag liggen, dacht ik `nu moet het er maar van komen`. Ik vond het een heerlijk boek. Niet gedacht dat ik zo`n pil in een dag uit zou hebben...

`s Middags een hapje gegeten op de markt, waar ze allemaal eettentjes hebben. Spinaziepasta met ei en aardappels en een meelderig sausje. Het is weer eens wat anders. Ik kwam in gesprek met de vrouw naast me wiens zoon net een hartoperatie had gehad. De markt ligt namelijk tegenover het Hospital de Niños (het kinderziekenhuis). Ze vertelde me hoe ze daar geen geld voor had gehad, maar hoe heel de gemeenschap had meegeholpen om geld in te zamelen voor haar zoon. Ik heb niet veel, zei ze. Maar ik ben blij met wat ik heb.

´s Avonds een drankje gedaan met Daniel, een vriend van Gijs. Een echte gentleman en ik moet altijd wel om hem lachen, want hij heeft altijd een half uurtje nodig om te relaxen. Even omschakelen vanuit het werkritme :-). Hij is advocaat en begint zijn dagen om zeven uur en is meestal pas om een uur of tien ´s avonds thuis. Dat zijn zelfs voor ons Hollanders indrukwekkende werktijden. En dan ´nog even gezellig crepes en wafels eten met mij´. Maar ik ben ondertussen wel blij dat hij er nog steeds tijd voor vrijmaakt, want het zijn gezellige avondjes met hem. De volgende keer hoop ik zijn broer Michel weer te ontmoeten. Hij is een nog niet ontdekte pagegaaienfluisteraar, heeft een tijd als hippie op het strand gewoond en woont nu weer in Lima en geeft Engelse les. Die jongen heeft een interessant leven en was heel enthousiast over het park waar ik ben geweest.

In Casa Ana kom ik heel veel Nederlanders tegen, omdat iedereen dit adres via via kent. Ik ontmoet kort een stel met een vierjarige blonde tweeling, die vier maanden gaan reizen - mooie uitdaging! En een 27-jarige jongen die alles in Nederland heeft achtergelaten om naar Peru te emigreren. Hij had anderhalf jaar geleden zijn droomvrouw op het internet ontmoet en wilde nu met haar samenwonen. Hij had zijn kinderkledingzaak verkocht en kwam er achter dat het toch niet zo makkelijk was als het leek. Hadden ze een huurcontract getekend, waren haar ouders het er niet mee eens. Dat soort dingen. Ik staarde hem aan van ´het kan niet waar zijn´, maar de grap was dat toen ik zijn vriendin uiteindelijk kort zag, ik echt onder de indruk was. Hij heeft een prachtvrouw aan de haak geslagen hihi. Ik ben benieuwd hoe dat allemaal gaat lopen.

In Arequipa zit ik weer tussen de bergen en de vulkanen. Blijf het een fijne stad vinden. De busrit was prima, bijna de hele rit geslapen (was toch zestien uur) en Acopalyptus gezien van Mel Gybson. Lekkere heftige film voor in de bus! Werd ook opgevolgd door een hele suffe film waarin honden konden vliegen. Daar ben ik afgehaakt :-).

Ik heb gisteren een beetje door de stad geslenterd en op een terrasje naar de stad gekeken. Wederom allerlei religieuze festiviteiten met enorme vuurwerkknallers, die vallen steeds samen met mijn verblijf hier. Zo hard, dat ik er ´s nachts soms rechtop van in mijn bed zit en me even moet realiseren: ´niets aan de hand Es, gewoon een of ander feest´. ´s Avonds ontmoette ik Guillermo opnieuw, de gids van de Cañon de Colca toer. Leuk dat ik nou in een paar steden mensen ken, die ik steeds weer kan ontmoeten. Hij nam me mee naar een karaokebar, ik keek mijn ogen uit en ja het was net als in een slechte film. Rode verschoten velourbankjes met gaten erin. Veel te harde muziek en de ober kwam de menukaart met een zaklamp brengen. Hoe is het mogelijk dat het ons toch gelukt is daar een goed gesprek te voeren. En wat een grap, al mijn mp3liedjes kwamen voorbij in de karaoke en Lisa, geloof het of niet, ik ontkwam weer eens niet aan onze fantastische 80ies. Maar de sangria was goed. En de avond gezellig.

En ik heb de Alchemist inmiddels gelezen, op aanraden van zo iedereen inmiddels geloof ik. Ik vond het een heerlijk boek. En ja ik zie de parallelen ;-). Ik kreeg er nog een mooie uitleg bij, want ook daar is blijkbaar weer een heel boek overgeschreven. Over hoe de schapen staan voor angst, de koning voor dromen en de woestijn voor beproevingen. En dat het niet alleen om het doel gaat, maar ook om de reis. Ik zie het en ik voel het. Dat is misschien wel precies het magische van deze reis voor mij.

Ik heb een hele verzameling boeken meegenomen, maar zo gaat het natuurlijk in rap tempo. Maar ze hebben hier altijd nog de book exchange - je kunt bijna overal je boeken wisselen - en voorlopig heb ik nog een stuk of vijf te gaan.

Dikke kus vanuit Zuid Amerika weer. Ik doe jullie nu maar vast een paar lappen tekst cadeau, omdat ik vermoed weer wat stiller te zijn dalijk in de jungle.

X
Esther