El Monasteria de Santa Catalina

Zijn wij nog maar vier dagen op pad? Het lijkt alsof we al voor 3 weken beleefd hebben! Vanmorgen zijn we aangekomen in Arequipa. Met de nachtbus, die er op de minuut af 12 uur over deed. Gelukkig hebben we er een uurtje of 8 wel van kunnen slapen (Ing zelfs 10 geloof ik).

Maar eerst Pisco. We hielden in Lima bij het hotel een taxi aan die ons naar een locale bus bracht waar we voor 13 soles (4 dollar) naar Pisco konden. Prima! Hij zette ons af bij busmaatschappij San Martin, op het bussenkerkhof, waar een paar bussen stonden die het hadden begeven. Althans, dat dachten we. Toen we ons kaartje kochten bleek dat daar onze bus tussen stond. Ze waren hem aan het schoonmaken. Ok!? We kwamen om 12 uur aan en konden meteen instappen. Dat dat nog een half uurtje duurde, viel heel erg mee voor Zuid-Amerikaanse begrippen. Een indiaan met een oude man maakten zich zorgen over de veiligheid van onze bagage. Prima, ze hebben heel de rit over onze bagage gewaakt.

Na een uur of vier rijden en alleen maar woestijn onderweg, kwamen we aan bij een klein plaza. Trouwens veel ezels gezien en zelfs dolfijnen!! Maar met name zand en krottenwijken. We werden bij aankomst meteen belaagd door twee mannen die uitstapjes en hostels wilden slijten. Uiteindelijk besloten we om voor een van die hostels te gaan, omdat we een cheap nachtje wilden. En de Lonely Planet adressen schieten met hun prijs de lucht in zodra ze erin staan. Ik had al zo´n voorgevoel dat dit het niet helemaal zou gaan worden. Het hotel was bagger, maar prima om een nacht door te brengen. Wel een tv en zwembad met bruin roestwater, maar geen goed werkend toilet. En een lawaai! Maar ja, voor die paar dollar mag je niet klagen. Omdat die vent uiteindelijk bleef aandringen met steeds betere deals, boekten we ook bij hem de tour naar Islas Ballestas en National Park Paracas. We besloten lekker een hapje te eten en te emailen. Dios Mio. Een lekker soepje met een pasta, omdat die mevrouw zo lief glimlachte lieten we ons verleiden tot een zware nacht darmkrampen. Maar wel vanaf het balkon met uitzicht over de bruisende boulevard. Dat dan weer wel. Nou, we waren er snel klaar mee. Mijn tomatensoep smaakte naar kaas en mijn pasta met pesto (wat spinazie hoorde te zijn) was een klont boter. Ughl! Dat dat niet goed viel was dan ook geen verrassing. We zijn lekker gaan slapen, want we zouden de volgende dag om 7 uur in de bus stappen.

En wat een fantastische dag was dat! We reden met een bus langs de oceaan, waar we meteen een kolonie pelikanen zagen. Toen we aankwamen bij Islas Ballestas liepen de pelikanen ons letterlijk omver – daar hebben we een paar mooie shots van kunnen maken. Te boottocht was echt te gek. Twee uur in een bootje naar een prachtig stukje natuur. Wat heel bijzonder was was dat er alleen maar woestijn grenste aan de oceaan. Prachtige kleuren zand, waar nog een mysterieuze kandelaar in stond ´getekend´. Zijn wij Hollanders daar te nuchter voor? Dat is toch niet zo moeilijk, een leuke tekening in zandbergen maken? Er hing overigens wel een hele mystieke sfeer, door de strook nevel die als een streep over het water hing en een stukje van de rotsen bedekte. We voeren naar een rotseiland waar vijfduizend zeeleeuwen lagen (wat maken die een lawaai!!) en miljoenen vogels waren gehuisvest. Pelikanen, pinguins, witte snorachtige roodgesnavelde zwartgevleugelde wondertjes en nog ongeveer een miljoen vogels meer (niet overdriven, hebben we bewijs van). We´ve seen it all! Het was echt indruk wekkend.

We hadden nog heel even tijd om rond te wandelen en de indrukken te laten bezinken, toen we onze indiaan weer tegenkwamen, die Ing meteen met een zoen om de hals vloog. Wat zou het verhaal achter deze man zijn? Hij bezat een t-shirt, twee broeken en verder geloof ik niets. Echt een man met een heel tekenend gezicht. Heel interessant, maar we kregen geen tijd om dit verder uit te zoeken, omdat de tour werd vervolgd.

Op naar Reserva Nacional Paracas. We kregen van alles te horen over de groene flora en fauna en kwamen – je raadt het al – wederom terecht in een diezelfde gigantische woestijn. Geen stukje groen gezien! En alle levende wezens die we zouden moeten zien, waren in het gedeelte dat verboden was (ivm natuurbehoud) of op dit moment niet hier hun tijd doorbrengen (dat gold voor de flamingo´s). 75km bij 40km zand! We waren erg onder de indruk van alle kleuren en vormen die we onderweg tegenkwamen. Glooiend rood, felgeel en dan weer grijzig. We stopten bij El Catedral, waar Ing en ik een kerkje verwachtten, maar er was geen kerk te zien. Het was namelijk de naam van de rotskliffen. Ook weer prachtig trouwens. We stonden nog even in het water te staren en zagen wederom een paar spelende dolfijnen! Te gek zeg, want we hadden gehoord dat je echt geluk moest hebben om deze daadwerkelijk te kunnen zien.

Vervolgens gestopt bij een strandje. In de woestijn inderdaad… Wel een prachtig plekje trouwens, met een paar rotsen vol pelikanen en rustige visserbootjes op de achtergrond. Zelfs nog vulptures gezien: soort van mini condors met een kaal vuurrood hoofd. Kees, ik heb echt aan je moeten denken! Je zou het te gek vinden hier met alle vogelsoorten en natuur!

Op de terugweg getuige geweest van een bizar ongeluk. Het leek wel een film! Een gloednieuwe rode sportwagen spoot rechtdoor, terwijl de witte jeep voor ons zonder uit te kijken vol gas naar links stuurde. Ze raakten elkaar vol, de rode auto had ineens geen voorkant meer en de jeep reed met de voorkant een enorm gat in een huis. De stenen vielen in blokken naar beneden. Je zult maar thuiskomen van je werk en ineens een hele muur missen! Van je huis die uit vier muren bestaat. Maar goed, wij hadden een goeie chauffeur en zijn veilig thuisgebracht.

Die avond pakten we meteen de bus naar Ica om vanuit daar de nachtbus naar Arequipa te pakken. We kochten ons kaartje en werden in een taxi gezet. Die ons naar de Panamericana (enige grote snelweg in Peru?) bracht. De bus zou zo wel komen. Ok. Om ons heen alleen maar verkooptentjes in een wijk waar de muren nog maar net overeind stonden. Na een paar bussen kwam ook die van ons. In Ica hebben de laatste twee plekken weten te bemachtigen en konden we onder het genot van een film aan onze reis beginnen.

Vanmorgen is het gelukt om weer hetzelfde hostel te reserveren als de vorige keer. Vlak bij het centrum en el monasterio de santa catalin. Met dakterras en een goede matras! Dat klooster vond ik de vorige keer al zo prachtig dat ik er wel een hele dag wilde doorbrengen. Als je ooit naar Arequipa gaat, zorg er dan voor dat je dit niet mist. Prachtige roestbruine, grieksblauwe muren, afgewisseld met spierwit. Bijzonder oude fresco´s en leuke limoenbomen. Echt een plaatje. Gelukkig was ook Ing onder de indruk en hebben we, nadat we hadden meegewerkt aan een locale commercial over dit klooster, heerlijk in de schaduw bij het fonteintje in onze dagboeken geschreven.

We hebben net alle foto’s op een cdtje gebrand, just in case. Nu al een stuk of 400 gemaakt! Als we ze op internet hebben geupload, laten we het even weten.

Nou dat was een heel verhaal dit keer. We gaan er een paar dagen tussen uit om de condors in el canon de colca te bezoeken. Bij terugkomst laten we wel weer van ons horen!!

Adios!

Ing & Esther