De Inca´s

Wat is het hier prachtig. Ik moet eerlijk zeggen dat vooral de bergen een enorme indruk op me maken. De lichtinval, de ruines, de kleuren, de vormen, je wordt er gewoon stil van.

Na de Colca Tour hadden we toch maar besloten een dagje rustig aan te doen. De rit naar Cusco zou weer een uur of tien zijn en we hadden natuurlijk weer heel wat in de bus gezeten de afgelopen dagen. Zalig was dat even niets doen. We hadden heel wat plannen: even naar het postkantoor, even een hapje eten, even lenzen halen, even van alles en nog wat en uiteindelijk hebben we alleen maar geïnternet. En dat niet alleen, wat waren we blij met onze hippe Peruaanse nerds, want ze kregen zelfs mijn mp3 speler weer aan de gang. Wel alle liedjes kwijt, dat wel, maar hé, ik mocht wel Spaanse muziek downloaden. Enneh Sister Act songs, want die stonden ook toevallig (?) op hun pc. Ik ben er weer blij mee in ieder geval.

´s Nachts werden we om 5 uur gewekt door een Peruaan met krullen die ons kwam vertellen dat het ontbijt tot 9 uur gratis zou zijn. Ok, maar toen ik hoorde hoe laat het was, kreeg ik toch mijn twijfels. Toen hij vervolgens binnen wilde komen om te checken of we wel warm water hadden en ik uitlegde dat we geen baño privado hadden en allang wist hoe het watergebeuren hier werkte, dacht ik ineens ´foute boel´ en drukte ik snel de deur dicht. En nog een keer op slot natuurlijk. Doe normaal zeg, we zijn hier om uit te slapen. Ik had hem herkend van overdag, toen hij met een heel onschuldig Australisch meisje over straat liep. Ing en ik keken elkaar toen al aan van ´oh meisje, dat zouden je ouders niet leuk vinden dat hij de stad aan je laat zien´. Hij was niet te vertrouwen. Toen we het ´s ochtends aan de hoteleigenaresse meldden flipte ze meteen en gaf ze iedereen een uitbrander. ´Geen Peruanen in dit hotel!´. Ook wel erg eigenlijk, maar ja, je veiligheid is wel belangrijk en niet alle Peruanen kunnen met het verschil in inkomen omgaan.

De bus naar Cusco was een ligbus, wat betekende dat je de leuning heeeelemaal naar achteren kon klappen, je afvragend of de mensen achter je dan nog comfortabel konden liggen. Het is toch wel goed om deze reizen ´s nachts te maken, want we leggen wat bochtige weggen met hoge snelheid af, dat wil je eigenlijk ook helemaal niet zien. We waren er zo. Dat wil zeggen, we dachten om half acht aan te komen en we waren er al om kwart voor vijf. Een Duitse dame en een Canadese wilden graag met ons mee naar het hotel dat we van de Brasileros aangeraden hadden gekregen. Prima. We delen nu een kamer, waarbij zij een trappetje naar boven lopen en de deur dicht kunnen doen. 15 soles, dat is nog geen 4 euro per persoon. Prima te doen!

We zijn het stadje op ons gemak eens gaan verkennen. Gelukkig is dat niet zo moeilijk, omdat elke stad hier een plaza del armas heeft met een kerk en een overheidsgebouw waar alles zich afspeelt. Wat een plaatje en wat is het hier schoon! We werden aangesproken door een straatjongen die onze schoenen wilden poetsen. Maar dat kon niet met onze schoenen, dus vroeg ik hem ons iets interessants in de stad te laten zien, dan kon hij ook een sol verdienen. Hij nam ons mee naar een stenen Inca muur, waar een puma in te zien was (zie je op de foto´s voorbijkomen). Hij wist jammer genoeg geen uitleg en werd algauw opzijgeschoven door een andere jongen, die het maar wat graag wilde uitleggen. We werden aan alle kanten belaagd, of we tekeningen (prachtige stijl trouwens) wilde kopen en souvenirs of gewoon geld weg wilden geven. Voordat we aan ons eerste kopje koffie zaten was ik al 10 soles kwijt. Het kost echt even een dag om je daar overheen te kunnen zetten. Er zijn hier zoveel straatkinderen die hun geld proberen te verdienen met hun smoezelige kopjes en lama ogen, ik kreeg echt tranen in mijn ogen. Je kunt ze niet allemaal tegelijk helpen en zomaar soles geven is helemaal niet goed. Je moet ze in ieder geval leren dat ze geld kunnen verdienen door te werken ipv te bedelen, maar het is soms wel hard om te zien. Het liefst zou je net als Jolanda van der Berg hier doet een tehuis oprichten en ze allemaal een plekje geven. Zij heeft trouwens het Niños hotel opgericht, waar ze er nu twee van heeft. De opbrengst gaat naar straatkinderen, die ook gratis maaltijden bij haar kunnen halen. Wat een mooi mens. We hebben haar niet ontmoet, maar wel haar geadopteerde zoon. Word je helemaal warm van.

En onze reis zou natuurlijk niet compleet zijn als we Jitske niet weer tegenkwamen! Die verbleef in het Niños hotel, dus besloten Ing en ik, terwijl we in onze pyama op zoek waren naar een goed ontbijt, daar maar gezellig te ontbijten. Wat een heerlijke vrouw. Zo met al die ontmoetingen kom je veel over elkaar te weten. Die gaan we zeker nog zien in Voorburg.

Met onze magen gaat het weer ok. We hebben alle local food een beetje laten staan en hebben een beetje op pizza´s en brood geleefd, maar hier hebben ze ook heerlijke pannenkoeken en avocadosalades. We krijgen weer groente en fruit binnen! We hadden nog heel even de hoop dat we de Inca Trail zouden kunnen lopen, waar Cusco om bekend staat, maar helaas, de trail gaat per 1 februari dicht en we konden niets meer boeken. We hadden het ook een beetje aan het toeval overgelaten: als er plek zou zijn zouden we vier dagen gaan trekken, nu gaan we er zelf op uit. Alle bezienswaardigheden zijn hier ontzettend duur! Toegang tot de Macchu Pichu is 30 dollar, de trein erheen 70 dollar, wil je de ruines bekijken nog eens 20 dollar en ga zo maar door. Maar goed, als je hier dan bent wil je het natuurlijk ook bekijken en het is nog steeds de moeite waard.

Vandaag regende het een beetje, terwijl we vier ruines wilden bekijken: Tambo Machay (Inca bad), Puca Pucara (uitkijkpost), Kenko en Sacsahuaman. Omdat we daar niet ook nog eens 38 euro voor wilden betalen, pakten we zelfstandig de bus. Voor maar 50 cent! Alleen jammer dat we onze stop voorbijreden en heel de bus ons te hulp wilde schieten over hoe we daar toch het beste konden komen. Uiteindelijk liet de chauffeur ons eruit en moesten we aan de andere kant van de weg de bus maar weer terugpakken. Ok. Het was een prachtige omgeving midden in de bergen. En het feit dat daar een non op de bus stond te wachten stelde ons gerust. Zelfs toen we na 30 minuten nog geen vervoer hadden. Alle bussen zaten vol en reden ons voorbij. Gelukkig stopte er uiteindelijk een taxi - wie wil er geen geld verdienen aan een paar buitenlanders en waren we zo op de plaats van bestemming. Zelfs in de regen waren de ruines waanzinnig. Ik zou er wel graag iets meer van willen weten. Nu hebben we vooral foto´s gemaakt om er een mooie herinnering aan over te houden.

Morgenvroeg nemen we de trein naar Aguas Calientes om daar van de hotsprings te genieten en de volgende dag voor zonsopgang de Macchu Pichu te bewonderen. De derde dag bezoeken we de Heilige Vallei en op Ing´s verjaardag pakken we de trein naar Puno. Op weg naar Bolivia. Het reizen is echt geweldig, maar ik heb ook wel heel erg veel zin om m´n meiden weer te zien en de apen te bezoeken. Nena heeft al een berichtje gestuurd vanuit de jungle - ze hebben ons nodig, ik kan niet wachten!

Beso grande,

Ing & Esther