Op de Estancia

Jemig, daar ben ik dan, bij de paarden!

Na nog een ochtend in Tupiza te hebben rondgewandeld, nam ik om half drie de bus naar Villazon. Ik had het beste plekje vooraan bovenin met volledig uitzicht over de prachtige route tussen de bergen met 3 gezellig uitgedijde Boliviaanse dames naast me. Wat een prachtige route! Het landschap veranderde terwijl je er naar keek. Rode bergen, groene bergen, platte stukken grond, cactussen, bomen, nou ja, ik heb een paar foto's toegevoegd om een beetje een beeld te geven. Echt zo'n route waarop je niet in slaap kunt vallen al zou je willen, want er is teveel te zien. Geweldig.

Na 3 uur kwam ik aan in de grensstad Villazon. Niet veel te zien en na een Argentijnse dame te hebben afgeslagen (die gerust anderhalf keer het tarief vroeg voor de bus naar Salta), vond ik een oude man met een kar, die me voor 3 Bol wel naar de grens wilde brengen. Ik aarzelde geen seconde, want het is wel lekker om niet met de rugzakken te hoeven sjouwen.

Eenmaal daar ging alles snel. Hup een stempel in Bolivia, hup, zonder rij een stempel in Argentinie voor 3 maanden. Vervolgens moest ik wel een heel stuk lopen, want ik had geen Argentijnse pesos voor een taxi. Nou ja, goeie oefening. 3 meiden wezen me de weg. Eerst maar even pinnen en vervolgens naar het busstation. La Quiaca heette dit plaatsje. Om 00.00 uur was er pas plek, dus ik besloot wat tijd te doden in een internet cafe en in een pizzeria (weer genoeg pizza gehad de afgelopen tijd :-). Er was een uur tijdsverschil en gelukkig vloog de tijd.

Een prima bus naar Salta, maar ik kon de slaap niet vatten. Ik bedacht me ook midden in de nacht dat ik me een dag vergist had en een dag later op de ranch zou aankomen dan ik had gedacht. Oh well. Eenmaal over de grens leek alles zoveel luxueuzer. Zoveel meer producten, meer westersachtige mensen en de steden zagen er beter verzorgd uit. Maar eerlijk gezegd vind ik Bolivia juist daarom aantrekkelijk. Het is nog zo puur en zo basic in de meeste steden. Nog niet overgeorganiseerd.

Salta was een prima stad. Het busstation was ontzettend schoon en ik heb me laten verleiden tot een goed hostel Quara.

Aaah ik ga jullie gauw hier meer over schrijven, want ze gaan de computerverbinding afsluiten nu. Misschien de komende dagen, vervolg ik mijn verhaal (maar 1 uur toegang per dag met 7 vrijwilligers).

Ik ben in ieder geval goed aangekomen bij de paarden en het is meer dan te gek ... jullie horen het gauw.

XX

Esther