Tussen de paarden

Waar was ik gebleven, Salta....

Echt een perfect hostel gevonden, schoon, goedkoop en alleen op de kamer, omdat er weinig gasten waren. Met op de hoek een klein supermarktje en een bakker. Prima, want op zondag was bijna alles gesloten. Ik slenterde lekker in de zon naar de plaza om het centrum te bekijken. Heel wat kerken, dat geeft de stad echt een statig aanzicht. Ik ben er dol op om kerken, straten, uitzichten en bloemen op de foto te zetten, helemaal nu ik weet hoe ik bloemen kan close-uppen met m'n camera.

Ik heb een lekkere maaltijd met quinea klaargemaakt, een soort couscous uit Bolivia, maar het is een 'herb' dat heel gezond blijkt te zijn - en lekker! Wat yoghurtjes gehaald en muesli, zo kan ik mijn tijd hier aardig goedkoop doorbrengen. Ahum, ware het niet dat ik me maandag liet verleiden tot een kapper en een manicure (alleen maar omdat ze het zo goedkoop aanboden). Leuk gekletst met een 50 jarige gescheiden vrouw die een 10 jaar jongere lover had ontmoet die 1000 km verderop woonde. Geniet! zei ik tegen haar. Dat doen veel te weinig mensen. Je ziet wel of en wanneer het stukloopt, dat zijn zorgen van morgen.Ze zou dolgraag met een auto door Zuid Amerika willen reizen, maar heeft nog geen andere vrouwen met dezelfde spirit gevonden.

En genoten van een Argentijn die stilletjes traditionele muziek speelde op zijn gitaar, met supertalent. Lekker een wijntje gedronken en gaan slapen.

De volgende dag nog snel even de Teleferico opgegaan met de kabelbaan. Voor een mooi uitzicht over de stad, maar ik was meer getroffen door het rustique ritje en de bloemen die daar waren. Te gek al die kleuren! Ik haalde het net, sprong nog snel even onder de douche en kon door naar de bus naar Resistencia.

Ik had bedacht dat ik daar ook een dag zou doorbrengen en dan naar de ranch, want het was 12 uur reizen en dan nog eens 5 uur. Maar eenmaal in Resistencia, het was een prima rit met 3 leuke films, was ik a)niet moe en b)zag Resistencia er niet echt bijzonder aantrekkelijk uit. De bus naar Mercedes zou 2 uur later vertrekken, dus besloot ik wat te internetten en maar in een keer door te gaan.

Goeie keus! In Mercedes werd ik opgewacht door twee jongens die me graag een hostel wilden aanbieden. Nope, ik ga naar El Altillo. Wow, ze waren vol ontzag. Daarom des te gaver dat de taxi chauffeur waar ze me naar toe loodsten, hen aanbood dat ze het ritje mochten meerijden. Ze waren door het dolle heen! Want ze hadden er al veel over gehoord, maar waren er nog nooit geweest.

Nou daar was ik dan! Voelde me prima en had er helemaal zin in. We kwamen via een lange landweg aan bij een hek en een huis, waar Mario met zijn zoon de wacht houdt voor (on)gewenste gasten. Alle namen werden opgeschreven, ook die van de chauffeur en vervolgens kon ik uitstappen en mijn spullen uitladen. Omdat het siesta was, heb ik gezellig een beetje met Mario gekletst terwijl hij lunchte tussen de bomen.

Wat een uitzicht!! Vlak landschap met een lucht in alle kleuren, met af en toe een paar bomen (zouden het ombubomen zijn, want die wil ik zeker zien) en een eenzaam weggetje naar de kern van la estancia.

Ik werd opgehaald in een jeep door aj, ik ben zijn naam kwijt, die de tractor hier rijdt en afgezet bij Chantal en Dominique. Niet vader en dochter zoals ik al die tijd had gedacht, maar een getrouwd stel van in de 50 en 60. Retired en 5 jaar geleden hier naar toe gekomen voor de ranch. Meer dan 200 paarden - de grap is, ze weet echt niet hoeveel, omdat ze dit voor haar hobby doet. Ze vindt het niet eens leuk om paarden te verkopen 'want je weet niet of ze bij goede mensen terecht komen'. Ook een manier om je geld uit te geven. Ze is alleen wel behoorlik georganiseerd en gestressed. Eens kijken of we haar iets meer aan het lachen kunnen maken, zodat ze iets minder lijstjes maakt met wat er gedaan moet worden en iets meer geniet, want volgens mij is dat de oorspronkelijke bedoeling. Dominique houdt zich vooral bezig met de koeien, ik hoor net dat dat er zo'n 1400 zijn. Meine gute pap, je zou het geweldig vinden om hier een kijkje te nemen. Op 350 hectare grond. Het is overweldigend.

En dan de paarden natuurlijk! Ze zijn geweldig! Ik slaap in een klein huisje met Lisa, een Duits-Engelse mooie meid van 21, maar oh zoveel wijsheid. Ze is een kei met paarden, maar heel bescheiden en ik leer echt ontzettend veel van haar. Ze is niet bang, ook niet om vies te worden, mooi is dat. Hop een klodder gele eicreme en hop afvegen aan je broek, want ja, je wordt toch vies. Zij leert me hoe ik de paarden kan benaderen, liefkozen, roepen, naar de eetplek kan sturen (come on, whoesh whoesh, come on, let's go - al zwiepend met onze handen). Prachtig.

Tot nu toe is het 's morgens de merries met veulens eten geven (3 keer per dag) die zwanger zijn. We lopen naar de wei en sturen ze naar de eetplek, waar we Sweet en haar veulen in een andere wei zetten omdat ze gepest wordt en anders niet kan eten. Imperial en Penelope gaan met een halster van touw in hun vak, omdat zij het dominantst zijn. Als zij klaar zijn loopt de rest namelijk weg, vandaar dat ze alfalfa te eten krijgen, zodat ze er wat langer over doen.

Dan gaan we de weiden af om de paarden te verzorgen: mudfever, fungus, zonnebrand, wonden bekijken en gezwollen lichaamsdelen en op de buik voelen voor vliegen. Of de gauchos sturen ze binnen de hekken en we behandelen ze daar.

Nou goed, daarover meer, want het is half acht, sluitingstime.

Heb het in ieder geval goed naar mijn zin, lange dagen van 6.30 tot 18.30 of later, maar met 2 uur siesta, maar die heb je echt nodig. Leuke mensen, flink wat uitdagingen. Nog niet gereden, maar dat komt hopelijk gauw!

Excuses dat ik nog niet op alle mails heb gereageerd - ik heb hier minder kans om te mailen, maar ik denk wel aan jullie. Marianne gefeliciteerd met jullie kleine Teun!! Te gek dat je foto's hebt gestuurd, ik mail je gauw. Hoop dat je gezond bent en dat alles goed is gegaan. En ja Fem, te gek, kom deze kant op, ik mail je gauw. Sas en Aukje, jullie trouwens ook als je zin hebt he!!

Ruub bedankt voor je lange mail, je krijgt hem terug. Iedereen trouwens.

Dikke kus,

Esther