Als de kat van huis is....

Jaaaa! Het is zo heerlijk om steeds jullie berichtjes te lezen! Ik keek er echt naar uit om weer even te mailen en dan is het zo fijn als je leuke berichten uit Holland hebt. Dus bedankt allemaal!

Ik heb het hier steeds meer naar mijn zin. Deze week staat nu al met een glimlach in mijn geheugen gegrift: Chantal en Dominique zijn een weekje naar Brazilie. En als ze nou niet zo streng leefden met al die regels en zo, had het waarschijnlijk nauwelijks verschil gemaakt. Maar nu nemen we het er van met volle teugen...

Dat betekent dat we vaker naar Mercedes gaan in plaats van de fixed nights. We hebben zelfs een keer onze curfew gemist omdat de taxi niet op tijd kwam opdagen. De helft besloot om dan maar in Mercedes te overnachten en heel vroeg een taxi terug te nemen. En Gaizkane en ik hebben alsnog de taxi gepakt, maar moesten vervolgens over het hek klimmen (die gaat dicht om 22.30 uur punto) en een uur over de modderige zandweg naar de estancia lopen. Maar het was geweldig! Pikkedonker, prachtige sterren, de melkweg (de rest herken ik helaas nog niet), een mp3 speler met nieuwe spaanse muziek die de internetcafégozer voor me had gedownload, op slippers, gecombineerd met een goed gesprek, terwijl we arm in arm stevig doorstevenden. Ik stapte halverwege midden in een koeievlaai, dat was iets minder aangenaam, maar goed, met een douche was dat ook weer opgelost. We hebben genoten van de terugweg en kletsten aan een stuk door. Gaizkane gaat voor 3 weken terug voor een bruiloft in Spanje en dan is het niet zeker of ze terugkomt. Ik hoop het wel, want ze is een toffe meid, en ik zal haar echt missen als ze besluit weg te gaan.

Dus die regels hadden we al gebroken, ook al was dat niet met opzet.

Vervolgens was gedachte aan een frisse duik in het zwembad, dat elke dag wordt schoongemaakt, maar nooit gebruikt, wel heel erg aanlokkelijk. Dus doken we eergisteren na een warme dag werken, toen alle Argentijnen naar huis waren vertrokken met zijn allen het zwembad in. Heerlijk! Het water was een graad of 20, zalig! Daar knap je echt van op na een dag sjouwen in het zonnetje. En omdat het allemaal stiekem was, extra fun natuurlijk. Ik ben benieuwd wat we allemaal te horen krijgen als Dominique terugkomt, want ze hebben overal camera´s hangen - en ik zie hem er voor aan dat hij de hele week gaat bekijken ;-).

Twee dagen terug kwam er ook een nieuwe hond aanlopen. Een prachtige donkere Lassie en zo trouw als een vogel. Hij had het meteen super naar zijn zin, kwam bij ons liggen, volgde ons de hele dag overal naar toe, het was geweldig. Maar Nelson en Juan gaven meteen aan dat als Dominique hem zou zien, dat hij hem zou neerschieten. Ik kon het niet geloven. We noemden hem Papachulo en hij is samen met mij een dagje met de gaucho´s meegeweest. Dat is pas een leven voor een hond zeg! Heel de dag rennen, koeien bij elkaar houden en dan ´s avonds worden verwend met eten door alle vrijwilligers. Dat zou je iedereen gunnen. Hij kopieerde alles wat Linda (de andere hond) deed, hij ging er zelfs op dezelfde manier bijliggen, komisch stel. Ik heb trouwens nog nooit twee honden zo afstandelijk zien doen: ze roken even aan elkaar en vervolgens accepteerden ze elkaar en bleven ze op gepaste afstand bij elkaar vandaan. Dus ook met de koeien, er zat steeds 5 meter tussen.

Maar goed, de gaucho´s waren wederom fantastisch. Het overstijgt weer eens mijn verwachtingen. In de ochtend met de opkomende zon, stapvoets tussen de drie mannen in, mmm. Vervolgens met (dirty old man) Gregorio in een rustig tempo naar de kalveren. Halverwege stapte hij van zijn paard en trok hij zijn zadel nog eens aan. Ik was op mijn hoede, want deze 57-jarige man had de dag ervoor geprobeerd Lisa te zoenen (stel je voor!), maar hij zat er meer aan te denken om me aan de 27-jarige gaucho Jorge te koppelen. Want hij was oh zo vrijgezel. Nou nee dank je. En vervolgens later in de bus van de Argentijnen horen dat hij getrouwd is en kinderen heeft. Oh oh oh. En Gregorio ook, ik vraag hem ´ben je getrouwd?´. ´Ja ik heb een vrouw en die zie ik af en toe. En ik heb dames in Mercedes´ zei hij met een grijns. Oh oh oh zei ik, daar heb je het al, ze hebben me gewaarschuwd voor Argentijnse mannen, die kunnen niet trouw zijn. Hij schaterlachte het uit, ik ook en we konden rustig en zonder ongemakkelijke onderbrekingen de reis vervolgen.

Ik kopieerde hem in zijn gejoel en gelach, waarmee hij de koeien vooruit dreef. Ik was verbaasd dat hij ze met alleen zijn stem in de juiste richting kon sturen. Hiiii Haaaa. Of ik deze 150 kalven niet naar rechts wilde sturen. Ja te gek! Toen ik omkeek, zag ik dat hij ervandoor ging, oeps... Moest ik nou rechtdoor of naar rechts, want hij had beide richtingen aangewezen. Oh well, ik joelde ze maar een beetje in het midden, met mijn gauchopaard, helemaal stoer. En het lukte ook nog! Jorge en Jose dreven de andere 250 erbij in de hoek en vervolgens vingen ze met een lasso de kalven die problemen hadden met hun ogen om ze te behandelen. Bijzonder om het allemaal te zien hoor, ik heb een paar video´s gemaakt. En ik bleef te paard, om samen met de honden de koeien bij elkaar te houden als ze probeerden te ontsnappen of werden weggedreven door de gaucho´s. Een paar keer in galop met wat zigzagjes, jongens, als ik terugkom kan ik rijden!

Nou ja, helemaal super dus. Gregorio gaat een touw voor me meenemen zodat ik mijn gauchohoed de volgende keer op kan zetten, want daar waren ze helemaal van onder de indruk.

Jose vroeg hoe we in Holland de koeien bij elkaar dreven, of we honden gebruikten of paarden of tractors... Weet je dat ik eigenlijk geen idee heb? Help me out here dad, want ik wil die man wat goeie informatie geven - hoe gaat dat er in Holland aan toe?

Nou ja, we hebben dus een heel relaxed weekje - en we krijgen alles nog gedaan ook. Met Lisa nog te paard onze merries bij elkaar gedreven, dat vinden ze leuk hoor, de rijpaarden! Ze krijgen er geen genoeg van om de rest op te jagen. Lisa´s zadel was nog bij de gaucho´s, dus zij reed haar paard zonder zadel. En wilde rustig aan doen, maar voordat ze het wist gingen we samen in galop over het veld. Woehoe, ze gilde het uit en genoot er toen eigenlijk ook maar van. Wel te gek hoor, dat doen we ook steeds als we ze ´s avonds terugbrengen. Dan laten we de bit in en springen we via een boomstronk op de rug. Verder hoef je niets te doen, want ze zijn maar wat blij als ze terug naar de wei kunnen.

Dus wat dat betreft is het volop genieten. Dit weekend gaan Lisa, Katie, Anthony en ik een dagje naar Perrini, een natuurreservaat met vogels, apen en krokodillen, noem maar op. Leuk om er een weekend op uit te gaan. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in en laat jullie gauw weer meer horen.

Dikke kus,

Esther